“Ky ungjill i mbretërisë do të shpallet në mbarë botën si një dëshmi për të gjitha kombet, dhe atëherë do të vijë fundi.” (Mateu 24:14)

Nuk njoh ndonjë premtim misionar më frymëzues se kjo fjalë nga Jezusi.

Jo: Ky ungjill duhet të predikohet.

Jo: Ky ungjill mund të predikohet.

Por: Ky ungjill do të predikohet.

Ky nuk është një urdhër i madh, as një porosi e madhe. Është një siguri e madhe, një besim i madh.

Kush guxon të flasë kështu? Si e di ai që kjo do të ndodhë? Si mund të jetë i sigurt që kisha nuk do të dështojë në detyrën e saj misionare?

Përgjigja: Hiri i shërbesës misionare është po aq i papërmbajtshëm sa hiri i rilindjes shpirtërore. Krishti mund ta premtojë predikimin universal të ungjillit sepse ai është sovran. Ai e di suksesin e ardhshëm të misionit sepse ai vetë e krijon të ardhmen. Të gjitha kombet do ta dëgjojnë!

Një “komb” nuk është një “shtet” modern. Kur Dhiata e Vjetër fliste për kombet, i referohej grupeve si Jebusejt, Perizejt, Hivejt, Amorejt, Moabitët, Kananejt dhe Filistejt. “Kombet” janë grupe etnike me gjuhën dhe kulturën e tyre të veçantë. Psalmi 117:1 thotë: “Lëvdoni Zotin, ju të gjitha kombet! Lartësojeni atë, o të gjithë popujt!” Kombet janë popuj — grupe etnike, siç i quajmë sot.

Si Biri sovran i Perëndisë dhe Zot i kishës, Jezusi thjesht e mori këtë qëllim hyjnor dhe e shpalli si një siguri absolute: “Ky ungjill i mbretërisë do të shpallet në mbarë botën si një dëshmi për të gjitha kombet.” (Mateu 24:14)

Çështja e misionit botëror është absolutisht e sigurt për sukses. Nuk mund të dështojë! A nuk është e arsyeshme, atëherë, që të lutemi me besim të madh, të investojmë me siguri të plotë dhe të shkojmë me një ndjenjë triumfi të sigurt?